جزیره علم

همیشه می گویم حسین حسین:

«سوی خیـمه برگـرد خواهر حزیـنم»

آخریـن سفـارش بـوده از حسیـنم

درب خیمه بسـتم گریـه ها نمـودم

ناگـهـان شنـیـدم نـالـة حسیـنم

سوی او دویدم جـان به لب رسیدم

زیـر چکمـه دیـدم سیـنة حسیـنم

دشمنش چو کوهی روی پیکرش بود

در نیـامد از او یک نـفـس حسیـنم

دست و پا چو می زد تا نفس بگیـرد

دشـمنـش فشـرده سینـة حسیـنم

هر نفس که میزد خون فواره می شد

دست و رویِ خونیـن دشمن حسینم

برقِ تیـغِ دشمن شـد فُرو به قلـبم

دست او بدیدم از محاسـن حسینم

واحسین حسینم واحسین حسینم

ناگهان بدیدم چـانه اش عقـب شد

یا نفس گرفت او یا سرش جـدا شد

لرزه بر زمین شد تا که نیزه رو شد

روی من سیه شد روی نیزه او شد

خاک عالمین را بر سر بشر شد

خاک و خون حنجر عالمی دگر شد

واحسین حسینم واحسین حسینم

تار و تیـره گشته دیـده های تشنـه

هر طـرف نظـاره قبـلـه را نـدیـده

دیده های او بود رو به سـوی خیـمه

با اشـاره تکـبیـر آه و نـالـه کـرده

با گلـو بریده حمد و سـوره خوانـده

از فراز زین شد آن رکـوع و سجـده

او قنوت خود را زیر چکمـه خوانـده

آن سـلام او را خنـجـری شـنیـده

تـا قـیـام آخـر نیـزه هـا خـریـده

واحسین حسینم واحسین حسینم

بحر متدارک متقارب مثمن (فاعل فعولن فاعل فعولن)

انتشار در جزیره علم در تاریخ 18/8/93 توسط: غلام (دکتر سید مهدی موحد ابطحی)